Tennant creek

5 November, midden in de nacht

In Tennant Creek aangekomen opgepikt door het busje van het hostel. Het hostel doet gratis pick ups vanaf het busstation. Best aardig van hun, aangezien ik om 2 uur ’s nachts aan kwam. Vervolgens gelijk maar het bed in gedoken voor een goede nachtrust.

De volgende morgen, het is intussen 5 november, eerst rustig uitgeslapen. Vervolgens was het even rustig ontbijten, uitchecken en even een paar boodschappen doen voor de komende dagen.

Eerst even rondgesnuffeld naar een leuk souvenir , maar niks geschikt gevonden. Vervolgens weer richting hostel voor lunch, bloggen, XXXX en een beetje kletsen met de rest van de bewoners van het hostel. Dat zijn er niet veel. Behalve ik zitten er nog 3 Fransen die in de loop van de middag gaan vertrekken en een Duitser die vastzit in Tennant Creek met een kapotte auto.

Na de lunch begonnen met alles uit te werken zodat alles in ieder geval in Mount Isa op het internet gezet kan worden. Nog even een laatste hapje gegeten (macaroni met een roomsaus) en toen de spullen weer in het busje geladen om weer afgezet te worden bij het busstation voor de nachtrit naar Mount Isa en de aansluitende vlucht naar Normanton.

Over de busrit kan ik kort zijn. Om 22.00 uur in de bus gestapt, ogen dicht gedaan en bijna de hele weg geslapen. Alleen een keertje wakker geworden bij een poststop onderweg en de benen gestrekt.

Tenslotte om 6 uur in Mount Isa aangekomen en regel recht naar de Mac. Voor ontbijt en om alle verhalen tot dan toe online te zetten. Waarom weet ik niet, maar op de een of andere manier heb ik dat niet voor elkaar gekregen. Moet ik maar gaan proberen om het bij de eerstvolgende mogelijkheid te gaan plaatsen. Vervolgens een taxi genomen richting vliegveld.
Tas ingecheckt, en ticket gekregen.
Waarom moeilijk doen met allerlei E-tickets of dure systemen. Je krijgt gewoon nog een handgeschreven ticket op een gekopieerd ticketformulier. Na een half uurtje wachten kon ik door de security en richting vliegveld.
Toen begonnen aan 4 vluchten in evenveel uren. Was op zich wel leuk. Omdat je zo veel opstijgt en landt, vlieg je relatief veel laag boven de grond. En daardoor zie je wel vrij veel van het landschap.
En dan heb je ook nog een aardige stewardess , die je bij iedere stop de kans geeft om uit het vliegtuig te gaan en het vliegveld te bekijken.

Nu stellen die vliegvelden ook niet al te veel voor. Het is 1 landingsbaan die met hekken afgezet is en daarbuiten een klein gebouwtje voor kantoor, toiletten en een half open wachtruimte. Daar kun je dan een beetje rondkijken totdat je weer aan boord mag.

Op deze manier tenslotte in Normanton aangekomen.