cape tribulation naar townsville

De volgende dag was het helaas al weer tijd om te vertrekken, dus was het weer tasseninpakdag. Dit is altijd weer een kwestie van het proberen om zo veel mogelijk bagage in zo weinig mogelijk tassen te pakken. Ik moet zeggen, hoe verder ik kom in de trip, hoe makkelijker dat wordt. De tas met kleren wordt gewoon leger en leger.
Omdat de bus pas na half een zou vertrekken , had ik ruim tijd om alle verslagen weer bij te werken en dat was dus een paar uur achter de pc ziten om alles wat ik tot dan toe had opgeschreven uit te werken.

Vervolgens was het een kwestie van alles plaatsen. Dit duurde toch nog iets langer als ik op verdacht was, dus kon ik alleen de texten plaatsen. Helaas kon ik er geen foto’s bij plaatsen, dus dat is iets wat ik dan maar bij de volgende gelegenheid moet gaan doen.

Toen door naar de receptie om opgepikt te worden door de tourbus. Deze was dus duidelijk vertraagd. Het duurde bijna een uur voordat deze op kwam dagen. Toen dus allemaal de bus in. Daarmee zat de bus als bijna vol. Dus dat werd rijden met mijn cameratas voor mij op de grond, en mijn laptoptas daar bovenop, en ik met mijn benen schuin bijna in het gangpad stekend. Ja, reizen is afzien!!!! Zo door naar PK’s , het party hostel iets verder op, voor de laatste pick up’s en daarna onderweg richting mossman gorge.
Ondertussen zei de bestuurder nog wel dat we goed naar buiten moesten kijken voor een kasuaris. Misschien dat we hem zouden zien. Maar heb niet te veel hoop, van de zo’n 1000 tours had de bestuurder maar een keer of 5 een kasuaris gezien. Onderweg zouden we eerst nog langs de lokale van der poel voor een ice cream stop gaan, terwijl de bestuurder de laatste passagier van een pick up plaats ging oppikken.

Onderweg staan er een paar auto’s langs de weg en in een flits ……Stop!!! Kasuaris!!!! Langs de weg, in de bosrand stond daar een kasuaris. De chauffeur had het ook al gezien dus snel de bus aan de kant gezet.
Dus dat was cameratas er uit, telelens grijpen en heel snel naar buiten. Eerst nog een paar wide angles gepakt en daarna een paar hele mooie tele foto’s geschoten! En toen als laatste de bus weer in. De chauffeur vroeg nog wel of ik er blij mee was. Ik denk dat de vreugdesprongetjes en de kreetjes van yes toen ik terug liep naar de bus wel voldoende antwoord voor hem waren.
Vervolgens doorgereden naar de ice cream factory voor een ijsje. Mijn keuze was gevallen op de guji berry and wild honey yogurt ice cream. Even later was de buschauffeur er ook weer en ging het met een intussen al redelijke vertraging naar Mossman gorge voor de laatste stop.
Maar de vertraging zou vandaag nog wel een stuk erger worden, mede door het reisschema van ondergetekende. Na vertrek kregen we al snel te horen dat een van de passagiers ziek was en dat we daarom voor de zekerheid eerst een stop gingen maken bij het ziekenhuis van mossman voordat we door zouden rijden naar de gorge. Bij het ziekenhuis de zieke afgezet, en vervolgens door naar de gorge.
Hier wachtte intussen al een gids op ons voor een verhaal over de Aboriginals in dit gebied.
Op dat moment liepen we al een uur achter, dus de gids maakte haar verhaal flink kort. Vervolgens door gegaan naar een plek om te zwemmen en rond te kijken, terwijl de chauffeur zou informeren naar de zieke.
Intussen toch maar even geïnformeerd of het goed doorgegeven was dat ik in Cairns afgezet moest worden, omdat ik op de drop off lijst zag staan dat er 1 persoon bij mijn vorige hostel in port Douglas moest worden afgezet.
Dat was dus niet doorgegeven……. Ze hadden mij dus ingedeeld als af te zetten in port Douglas.
Na Mossman gorge gingen we weer terug om de zieke op te pikken. Hier begon het regelen voor de bestuurder. Dankzij mij hadden ze dus een stoel tekort op het stuk van Port Douglas naar Cairns.

Na enig heen en weer gebel kwam de oplossing. Een ander busje van hun dat in port douglas pick ups deed voor Cairns zou bij de parrotfish wachten en mij daar overnemen. Kom ik bij parrotfish, bagage van mij wordt uitgeladen ….. zegt de andere chauffeur: dat gaat niet, daar heb ik niet de ruimte voor. De bus waarin ik zou overstappen had dus geen aanhanger voor extra bagage.
Dus weer beltijd…..
10 minuten later kon ik wel mee met dat busje, dus mijn tas ging op de bijrijdersstoel. Ook werden er nog 2 passagiers met weinig bagage naar mijn bus overgeplaatst. Beide busjes gingen vervolgens weer onderweg. Wij reden nog door naar 1 pick up, waar wij nog een paar passagiers aan boord kregen en vervolgens door gingen naar Cairns.
Dat ging in ieder geval niet langzaam! De chauffeuse zette echt de sokken er in.
De andere bus ging intussen de pick up ronde van ons busje afmaken voordat ook zij terug gingen naar Cairns. Arme passagiers. Ik was pas om 8 uur in cairns en dan reden we nog als een gek. Dus die andere bus moet echt pas laat klaar zijn geweest met het afzetten van iedereen. Ik heb de chauffeur van die bus in port Douglas nog wel als bedankje een klompjes sleutelhanger gegeven. Dat had hij wel verdiend na de goede zorgen op heen en terugreis. Hij was er in ieder geval wel blij mee.

In Cairns keurig bij het busstation afgezet. Natuurlijk kun je op zo’n moment geen kluisjes vinden. En ik moest nog wel terug naar het hostel in Cairns om een paar achtergelaten spullen op te halen. Dus werd het tijd voor een creatief idee. Een rondzwervend winkelwagentje werd omgedoopt tot bagagetrolley en daar gaat Erwin, zwabberend door de straten van Cairns. Geen gezicht, maar wel handig. Mijn spullen opgehaald en toen met alles weer terug.
Onderweg nog een restaurant met buitenterras opgezocht om wat te gaan eten. Dat werd dus Indiaas. Ik heb me lekker een kipgerecht met gele rijst uitgezocht, biertje er bij en als dessert 2 glazen mango lassi. Echt lekker!
Vervolgens het busstation weer opgezocht en begonnen met mijn reisverslag weer bij te werken. Ik op een bankje aan het schrijven in een schrift met een winkelwagen ernaast die helemaal volgepakt is met allemaal tassen. Gelukkig duurde dit tafereel maar zo’n drie kwartier, omdat toen de bus al aangereden kwam. Vervolgens gehoord wat je allemaal wel en niet mocht in de bus. Mijn plan om met een biertje in de hand en onder genot van een jointje keihard met jimmy hendrix mee te bleren moest ik helaas afgelasten.
Ook kon de buschauffeur al wel vertellen dat we vandaag een volle bus hebben. Dat was de bus dan ook wel zo ongeveer. Het eerste stuk waren er nog een paar plekken vrij. Ik was gelukkig gelijk vooraan gaan zitten. Niet de meest ideale plek om te gaan zitten als je wilt gaan slapen, maar misschien daardoor dat ik het eerste deel van de busreis de hele bank voor mij alleen had. Helaas was er ongeveer halverwege nog een stop waar een paar personen bij in de bus stapten. Hierdoor kreeg ik de tweede helft van de trip dus alsnog een buurman. Het laatste stuk dus iets minder comfortabel gereisd. Het was zo tegen half zes dat we in townsville aankwamen.