Turtles kijken in de nacht
Blijf op de hoogte en volg erwin
23 November 2012 | Australië, Bundaberg
Bij Mon Repos aangekomen heb ik mijzelf eerst maar aangemeld en daar ook de indeling in de juiste groep gekregen. Je gaat namelijk in een groep het strand op zodra er een turtle (schildpad) is gesignaleerd. Maar je weet nooit hoe laat de turtle het strand op komt. Het kan wezen dat dit gelijk aan het begin van de avond is , maar het kan ook zo zijn dat je een paar uur aan het wachten bent. Dus een eerdere groep is gunstiger. Want je gaat op volgorde van het groepsnummer het strand op. Bij het aanmelden bleek dat ik helemaal bovenaan de lijst stond omdat ik mij al voordat ik naar Australië ging had opgegeven.
Vervolgens kregen wij eerst een uitleg over wat er allemaal zou gebeuren en hoe dicht wij er bij konden komen etc. Nadat we nog even konden meegenieten van de bestelling van de gids (de microfoon uitschakelen na de presentatie is wel zo handig, en scheelt een vrijwilliger een sprintje richting de viskraam) kregen we een film te zien over Mon Repos en de schildpadden die daar eieren leggen.
Niet lang nadat dit eerste deel was afgelopen (er was een paar uur aan film om de bezoekers bezig te houden) kwam de ranger er al aan. Er was een turtle gespot en onze groep ging naar het strand. Daar mocht absoluut geen licht gebruikt worden, anders was er de kans dat de turtle afgeschrikt zou worden. De kans dat een turtle om zou keren was sowieso aanwezig.
Terwijl wij richting de turtles liepen kregen we te horen dat er ook een tweede turtle het strand op kwam. Maar tegen de tijd dat wij in de buurt kwamen bleek al dat ze allebei al weer teruggekeerd waren richting de zee zonder te gaan leggen. We zijn nog even doorgelopen naar het spoor in het zand en hebben nog even een korte uitleg gekregen over wat voor turtle het geweest was en hoe deze zich dan over het strand zou verplaatsen. Toen gingen we weer terug naar het centre om daar te wachten op de volgende turtle die het strand op zou komen.
Terwijl wij zo terug liepen (vlak bij elkaar als een dichte club, een wandelend bos imiterend) moesten wij opeens stoppen omdat een eind voor ons een turtle het water uit aan het komen was. Dus dat hield in doodstil staan, zodat we nu op een stilstaand bos leken. Het werkte blijkbaar, want de turtle keerde niet terug naar het water maar ging verder het strand op.
Na een kwartier kregen wij bericht dat we verder konden richting de turtle om daar aan zijn achterkant te kunnen zien hoe de turtle de kuil voor de eieren aan het graven was. Dat is nogal een werk, en daar is hij nogal geconcentreerd mee bezig, dus is de kans dat je hem daarbij stoort iets minder groot als wanneer hij het strand op kruipt. Foto’s maken kon nog niet, maar je kon wel goed alles volgen wat er gebeurde. Het duurde daarna niet lang voordat het eieren leggen begon.
Dit was tevens het moment waarop de onderzoekers konden kijken wat er op de tags van de turtle stonden. Deze waren flink begroeid met barnacles, zodat dit eerst een beetje weggehaald moest worden, daarom ging dit niet eerder. Dit, samen met de lengte en andere gegevens van de turtle werd allemaal genoteerd voor allerlei wetenschappelijke onderzoeken.
Deze turtle bleek al een aantal eerdere jaren te hebben genesteld, maar dat was toen op Wreck Rock, een ander strand. Dat een turtle op een ander strand gaat nestelen scheen vrij zeldzaam te zijn, maar ook niet onmogelijk. Op het moment dat deze turtle, een loggerhead die volgens de tags CARAPACE heette, weer begon met de kuil dicht te gooien, was er de mogelijkheid tot het maken van foto’s. dit duurde maar een paar minuten want tegen de tijd dat het gat weer bijna dicht was, moesten we al weer stoppen met foto/s maken.
Hierna hebben we met z’n allen de turtle nog naar de zee terug begeleid. Vervolgens was het weer terug naar het centre waar we hoorden dat de andere twee groepen nog steeds zaten te wachten op hun turtle. Dat is dus waarschijnlijk een lange Nacht voor hun geworden, aangezien het op dat moment al half elf was. Na een lift gekregen te hebben van een Australisch stel was ik zo tegen 11 uur terug bij het motel voor een goede nachtrust.
Vervolgens kregen wij eerst een uitleg over wat er allemaal zou gebeuren en hoe dicht wij er bij konden komen etc. Nadat we nog even konden meegenieten van de bestelling van de gids (de microfoon uitschakelen na de presentatie is wel zo handig, en scheelt een vrijwilliger een sprintje richting de viskraam) kregen we een film te zien over Mon Repos en de schildpadden die daar eieren leggen.
Niet lang nadat dit eerste deel was afgelopen (er was een paar uur aan film om de bezoekers bezig te houden) kwam de ranger er al aan. Er was een turtle gespot en onze groep ging naar het strand. Daar mocht absoluut geen licht gebruikt worden, anders was er de kans dat de turtle afgeschrikt zou worden. De kans dat een turtle om zou keren was sowieso aanwezig.
Terwijl wij richting de turtles liepen kregen we te horen dat er ook een tweede turtle het strand op kwam. Maar tegen de tijd dat wij in de buurt kwamen bleek al dat ze allebei al weer teruggekeerd waren richting de zee zonder te gaan leggen. We zijn nog even doorgelopen naar het spoor in het zand en hebben nog even een korte uitleg gekregen over wat voor turtle het geweest was en hoe deze zich dan over het strand zou verplaatsen. Toen gingen we weer terug naar het centre om daar te wachten op de volgende turtle die het strand op zou komen.
Terwijl wij zo terug liepen (vlak bij elkaar als een dichte club, een wandelend bos imiterend) moesten wij opeens stoppen omdat een eind voor ons een turtle het water uit aan het komen was. Dus dat hield in doodstil staan, zodat we nu op een stilstaand bos leken. Het werkte blijkbaar, want de turtle keerde niet terug naar het water maar ging verder het strand op.
Na een kwartier kregen wij bericht dat we verder konden richting de turtle om daar aan zijn achterkant te kunnen zien hoe de turtle de kuil voor de eieren aan het graven was. Dat is nogal een werk, en daar is hij nogal geconcentreerd mee bezig, dus is de kans dat je hem daarbij stoort iets minder groot als wanneer hij het strand op kruipt. Foto’s maken kon nog niet, maar je kon wel goed alles volgen wat er gebeurde. Het duurde daarna niet lang voordat het eieren leggen begon.
Dit was tevens het moment waarop de onderzoekers konden kijken wat er op de tags van de turtle stonden. Deze waren flink begroeid met barnacles, zodat dit eerst een beetje weggehaald moest worden, daarom ging dit niet eerder. Dit, samen met de lengte en andere gegevens van de turtle werd allemaal genoteerd voor allerlei wetenschappelijke onderzoeken.
Deze turtle bleek al een aantal eerdere jaren te hebben genesteld, maar dat was toen op Wreck Rock, een ander strand. Dat een turtle op een ander strand gaat nestelen scheen vrij zeldzaam te zijn, maar ook niet onmogelijk. Op het moment dat deze turtle, een loggerhead die volgens de tags CARAPACE heette, weer begon met de kuil dicht te gooien, was er de mogelijkheid tot het maken van foto’s. dit duurde maar een paar minuten want tegen de tijd dat het gat weer bijna dicht was, moesten we al weer stoppen met foto/s maken.
Hierna hebben we met z’n allen de turtle nog naar de zee terug begeleid. Vervolgens was het weer terug naar het centre waar we hoorden dat de andere twee groepen nog steeds zaten te wachten op hun turtle. Dat is dus waarschijnlijk een lange Nacht voor hun geworden, aangezien het op dat moment al half elf was. Na een lift gekregen te hebben van een Australisch stel was ik zo tegen 11 uur terug bij het motel voor een goede nachtrust.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
