en dan gaan we naar beijing
Blijf op de hoogte en volg erwin
01 December 2012 | China, Peking
Naar beijjing
Zaterdag 1 December, 18.15
En toen vertrok de trein naar Beijing. Ik had 3 Chinezen als medepassagiers in de wagon. Hiervan vertrokken er 2 al gauw naar elders. Ik bleef dus over met een zekere meneer Han uit peking, die dus bijna geen woord Engels spreekt en waarvan ik na een uur van pogen tot praten alleen weet dat hij bij een bedrijf werkt dat iets met vacuüm doet.
Dus maar even naar de restauratie om wat te gaan eten en een biertje te gaan drinken. Ik zag daar dus een aantal borden voorbij komen met daarop een aantal gerechten en rijst. Ik denk dat moet ik ook hebben. Dus had ik ook maar zo iets besteld. Dat dacht ik dus. Maar in plaats daarvan kreeg ik dus 2 borden vol met vlees en een grote kom met rijst. Ik moet zeggen, het eerste gerecht smaakte prima, was pittig varkensvlees met groenten. Het tweede gerecht was iets minder. Het leek verdacht veel op zo’n fabrieksmeelgehaktbal uit het vet. Gelukkig maakte de saus het nog een beetje pittig. Desondanks was het natuurlijk veel te veel. Daarna nog even blijven zitten voor een paar biertjes en het was allemaal wel goed uit te houden.
Vervolgens de cabine maar weer opgezocht en het bed ingedoken. Ik heb er zeer goed geslapen, absoluut geen klachten over de Chinese bedden in de treinen.
Zondag 2 December.
Ik was vrij vroeg wakker geworden, en vervolgens met schrijfblok richting de restauratiewagen gelopen voor een kop thee. Oeps. Oh ja, ze drinken hier groene thee, met de bladeren er nog in. En natuurlijk geen suiker er in. Dus even om wat suiker gevraagd. Daar hadden ze niet op gerekend, geen suikerpot. Maar voor alles is een oplossing. Dus word er een bord gepakt, suiker er op en een rijstlepel er in. Een 10 voor creativiteit.
Onder genot van een kop thee dus mooi een paar uur aan het schrijven gegaan. Iets te lang volgens mijn cabin attendant. Ze kwam een kwartier voor aankomst in Beijing enigszins boos chinees ratelend voor mij staan. Volgens mij vond ze het niet zo mooi dat ze mij kwijt was geweest en op zoek had gemoeten. Dus ik werd met zachte hand weer terug gebonjourd richting mijn cabin. Daar de spullen weer allemaal ingepakt, mijzelf goed ingepakt en klaar voor Beijing. Ik stap de trein uit en … ik blaas wolkjes. Dat is een heel verschil met een maand geleden, een heel stuk frisser.
Dus het station uit en op zoek naar de metro. Je bent het station nog niet uit of het begint al: “taxi sir? Cheap taxi!” daar is maar 1 antwoord op, een kort maar krachtig “boe jou” Een kaartje voor de metro gekocht en toen bepakt en bezakt met de metro naar het hostel.
Ik had een mooie routebeschrijving gekregen van hoe ik moest lopen vanaf het metrostation. Heel keurig de route aangehouden Ga bij uitgang B er uit, volg de weg, ga bij het eerste stoplicht rechtsaf en dan aan het einde van de weg …..?????????
Niks geen einde van de weg, je komt weer op een andere grote weg uit. Conclusie, dat is niet goed.
Toen maar even de weg gevraagd. Dat is in Beijing niet zo gemakkelijk als het lijkt. Lang niet iedereen hier spreekt Engels. Uiteindelijk in een fotozaak uitleg gekregen waar ik was en hoe ik verder moest, inclusief route. Daarmee gewapend een taxichauffeur aangehouden die mij dan ook heel keurig vlak bij het hostel afzette. Met behulp van de inwoners van de hutong (een soort kleine Chinese wijk met allemaal kleine straatjes) (iemand met veel bagage die zoekend kijkt moet waarschijnlijk op weg zijn naar het hostel, en dat is die kant op) aangekomen bij het hostel en vervolgens ingecheckt.
Het hostel ziet er niet zo mooi uit als ik verwacht had, maar is absoluut niet slecht! Mooie kleine 2 persoonskamer met ruim bed en eigen douche en zittoilet(gelukkig) En een zeer aardige receptioniste. Van haar ook een kaart gekregen van de metro van Beijing, de omgeving van het hostel en nogmaals de route naar het hostel. Met maar 1 letter verschil. Volgens deze route moest je de metro uit bij uitgang C!!!!
Ik was er te vroeg, ik zou pas na de middag aankomen, dus moest ik nog even een tijdje wachten voordat ik de kamer in kon. De vorige bewoner moest eerst nog uitchecken en daarna moest alles nog schoon worden gemaakt. Dat gaf mij mooi de kans om nog weer wat te schrijven aan het reisverhaal. Kop thee er bij, koekje er bij en dan wil het wel.
Toen de kamer leeg en schoon was de spullen gestald en op zoek gegaan naar een paar handschoenen. Die waren gelukkig zo te krijgen op de overdekte markt aan de overkant. Volgens mij niet goed onderhandeld. Iets te duur gekocht, verkoopster was in ieder geval bij. En dan nog 3.75 voor en paar handschoenen is niet duur.
Op het metrostation eerst een metrokaart gehaald zodat ik niet iedere keer losse kaartjes hoef te halen. Vervolgens door naar Tian An Men square voor een kaart van Peking. Ik kreeg er in ieder geval genoeg aangeboden op het treinstation van Beijing, dus zullen ze wel overal staan. Nee dus. Eerst een heel stuk gelopen voordat ik er een vond bij een tijdschriftenkraam.
Toen door naar een wijk waar goede restaurantjes zouden zitten langs een meertje. Dus langs dat meertje gelopen.
Eerste restaurant: leeg. Dat is dus niet goed, als er geen mensen in een restaurant in China zitten is er iets aan de hand met dat restaurant. Volgende restaurant ook leeg. Zo een paar restaurants gehad. Tenslotte een gevonden waar al wel volk zat. Helaas hadden die geen Engelstalige menukaart. Vervolgens een bochtje om en toen zat ik weer op de hoofdstraat met vele winkels maar ook vele restaurantjes.
Maar helaas geen een met een Engels menu. (1 uitzondering, een hotpot restaurant, zelf je eten klaar maken in een hete bouillon. Niet echt geschikt voor 1 persoon.) Tenslotte in een zijstraatje, daar zat een tearoom. Engelse teksten, tea coffee espresso etc. Maar helaas hadden ze daar geen eten (behalve gebakjes dan) Toch even naar binnen gegaan.
Gezellig aan de praat geraakt met een Tsjech die het zaakje runde. Hij was volgens mij blij om weer eens een keer Engels te kunnen spreken. Hij wist mij te vertellen dat ik de andere kant op had moeten lopen bij het meertje. Dan had ik na een bocht in het meertje een heleboel Engelstalige restaurants en barretjes gehad.
Hij wist wel een goed restaurant aan de overkant van de straat. Daar moest ik dan varkensreepjes in sweet and sour sauce bestellen. Hij moest zelf ook nog even wat eten dus was hij met mij mee gegaan om voor mij te bestellen, en zelf ook wat te eten. Het was echt zo’n heel klein restaurantje met maar een paar tafels. En er zat aardig wat volk. Ik heb het daar gezellig met hem gehad, en goed gegeten. En dat voor 24 RMB, inclusief een biertje. Dat is dus net 3 euro.
Toen terug gegaan naar het hostel voor een avondje films kijken en kletsen met de medebewoners. We waren met z’n vieren, Een Française die chinees studeert, een Tsjech (een andere als van het restaurant natuurlijk) en een chinees, die ook op het hostel werkt.
Zaterdag 1 December, 18.15
En toen vertrok de trein naar Beijing. Ik had 3 Chinezen als medepassagiers in de wagon. Hiervan vertrokken er 2 al gauw naar elders. Ik bleef dus over met een zekere meneer Han uit peking, die dus bijna geen woord Engels spreekt en waarvan ik na een uur van pogen tot praten alleen weet dat hij bij een bedrijf werkt dat iets met vacuüm doet.
Dus maar even naar de restauratie om wat te gaan eten en een biertje te gaan drinken. Ik zag daar dus een aantal borden voorbij komen met daarop een aantal gerechten en rijst. Ik denk dat moet ik ook hebben. Dus had ik ook maar zo iets besteld. Dat dacht ik dus. Maar in plaats daarvan kreeg ik dus 2 borden vol met vlees en een grote kom met rijst. Ik moet zeggen, het eerste gerecht smaakte prima, was pittig varkensvlees met groenten. Het tweede gerecht was iets minder. Het leek verdacht veel op zo’n fabrieksmeelgehaktbal uit het vet. Gelukkig maakte de saus het nog een beetje pittig. Desondanks was het natuurlijk veel te veel. Daarna nog even blijven zitten voor een paar biertjes en het was allemaal wel goed uit te houden.
Vervolgens de cabine maar weer opgezocht en het bed ingedoken. Ik heb er zeer goed geslapen, absoluut geen klachten over de Chinese bedden in de treinen.
Zondag 2 December.
Ik was vrij vroeg wakker geworden, en vervolgens met schrijfblok richting de restauratiewagen gelopen voor een kop thee. Oeps. Oh ja, ze drinken hier groene thee, met de bladeren er nog in. En natuurlijk geen suiker er in. Dus even om wat suiker gevraagd. Daar hadden ze niet op gerekend, geen suikerpot. Maar voor alles is een oplossing. Dus word er een bord gepakt, suiker er op en een rijstlepel er in. Een 10 voor creativiteit.
Onder genot van een kop thee dus mooi een paar uur aan het schrijven gegaan. Iets te lang volgens mijn cabin attendant. Ze kwam een kwartier voor aankomst in Beijing enigszins boos chinees ratelend voor mij staan. Volgens mij vond ze het niet zo mooi dat ze mij kwijt was geweest en op zoek had gemoeten. Dus ik werd met zachte hand weer terug gebonjourd richting mijn cabin. Daar de spullen weer allemaal ingepakt, mijzelf goed ingepakt en klaar voor Beijing. Ik stap de trein uit en … ik blaas wolkjes. Dat is een heel verschil met een maand geleden, een heel stuk frisser.
Dus het station uit en op zoek naar de metro. Je bent het station nog niet uit of het begint al: “taxi sir? Cheap taxi!” daar is maar 1 antwoord op, een kort maar krachtig “boe jou” Een kaartje voor de metro gekocht en toen bepakt en bezakt met de metro naar het hostel.
Ik had een mooie routebeschrijving gekregen van hoe ik moest lopen vanaf het metrostation. Heel keurig de route aangehouden Ga bij uitgang B er uit, volg de weg, ga bij het eerste stoplicht rechtsaf en dan aan het einde van de weg …..?????????
Niks geen einde van de weg, je komt weer op een andere grote weg uit. Conclusie, dat is niet goed.
Toen maar even de weg gevraagd. Dat is in Beijing niet zo gemakkelijk als het lijkt. Lang niet iedereen hier spreekt Engels. Uiteindelijk in een fotozaak uitleg gekregen waar ik was en hoe ik verder moest, inclusief route. Daarmee gewapend een taxichauffeur aangehouden die mij dan ook heel keurig vlak bij het hostel afzette. Met behulp van de inwoners van de hutong (een soort kleine Chinese wijk met allemaal kleine straatjes) (iemand met veel bagage die zoekend kijkt moet waarschijnlijk op weg zijn naar het hostel, en dat is die kant op) aangekomen bij het hostel en vervolgens ingecheckt.
Het hostel ziet er niet zo mooi uit als ik verwacht had, maar is absoluut niet slecht! Mooie kleine 2 persoonskamer met ruim bed en eigen douche en zittoilet(gelukkig) En een zeer aardige receptioniste. Van haar ook een kaart gekregen van de metro van Beijing, de omgeving van het hostel en nogmaals de route naar het hostel. Met maar 1 letter verschil. Volgens deze route moest je de metro uit bij uitgang C!!!!
Ik was er te vroeg, ik zou pas na de middag aankomen, dus moest ik nog even een tijdje wachten voordat ik de kamer in kon. De vorige bewoner moest eerst nog uitchecken en daarna moest alles nog schoon worden gemaakt. Dat gaf mij mooi de kans om nog weer wat te schrijven aan het reisverhaal. Kop thee er bij, koekje er bij en dan wil het wel.
Toen de kamer leeg en schoon was de spullen gestald en op zoek gegaan naar een paar handschoenen. Die waren gelukkig zo te krijgen op de overdekte markt aan de overkant. Volgens mij niet goed onderhandeld. Iets te duur gekocht, verkoopster was in ieder geval bij. En dan nog 3.75 voor en paar handschoenen is niet duur.
Op het metrostation eerst een metrokaart gehaald zodat ik niet iedere keer losse kaartjes hoef te halen. Vervolgens door naar Tian An Men square voor een kaart van Peking. Ik kreeg er in ieder geval genoeg aangeboden op het treinstation van Beijing, dus zullen ze wel overal staan. Nee dus. Eerst een heel stuk gelopen voordat ik er een vond bij een tijdschriftenkraam.
Toen door naar een wijk waar goede restaurantjes zouden zitten langs een meertje. Dus langs dat meertje gelopen.
Eerste restaurant: leeg. Dat is dus niet goed, als er geen mensen in een restaurant in China zitten is er iets aan de hand met dat restaurant. Volgende restaurant ook leeg. Zo een paar restaurants gehad. Tenslotte een gevonden waar al wel volk zat. Helaas hadden die geen Engelstalige menukaart. Vervolgens een bochtje om en toen zat ik weer op de hoofdstraat met vele winkels maar ook vele restaurantjes.
Maar helaas geen een met een Engels menu. (1 uitzondering, een hotpot restaurant, zelf je eten klaar maken in een hete bouillon. Niet echt geschikt voor 1 persoon.) Tenslotte in een zijstraatje, daar zat een tearoom. Engelse teksten, tea coffee espresso etc. Maar helaas hadden ze daar geen eten (behalve gebakjes dan) Toch even naar binnen gegaan.
Gezellig aan de praat geraakt met een Tsjech die het zaakje runde. Hij was volgens mij blij om weer eens een keer Engels te kunnen spreken. Hij wist mij te vertellen dat ik de andere kant op had moeten lopen bij het meertje. Dan had ik na een bocht in het meertje een heleboel Engelstalige restaurants en barretjes gehad.
Hij wist wel een goed restaurant aan de overkant van de straat. Daar moest ik dan varkensreepjes in sweet and sour sauce bestellen. Hij moest zelf ook nog even wat eten dus was hij met mij mee gegaan om voor mij te bestellen, en zelf ook wat te eten. Het was echt zo’n heel klein restaurantje met maar een paar tafels. En er zat aardig wat volk. Ik heb het daar gezellig met hem gehad, en goed gegeten. En dat voor 24 RMB, inclusief een biertje. Dat is dus net 3 euro.
Toen terug gegaan naar het hostel voor een avondje films kijken en kletsen met de medebewoners. We waren met z’n vieren, Een Française die chinees studeert, een Tsjech (een andere als van het restaurant natuurlijk) en een chinees, die ook op het hostel werkt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
