over tickets en thee.

Maandag 3 december.

Vanmorgen een uurtje uitgeslapen, even bijslapen is soms wel lekker, en toen op weg gegaan naar de Chinese agent van het reisbureau om de tickets op te halen.
De metro weer gepakt, en voor het laatste stuk de taxi maar weer gepakt. Dat kost hier toch niet al te veel. Deze chauffeur wist blijkbaar van toeten noch blazen in Beijing want hij wist het te presteren om mij een stuk te ver weg af te zetten. Het ging van adres lezen, kijken, rijden, weer lezen, weer rijden en toen onder het motto van hier zal het wel zijn werd ik afgezet.

Dus eerst weer een stuk terug gelopen en toen bij het kantoor alle tickets opgehaald. Nou ja, op eentje na dan, het ticket van Datong naar Ulan Bator moesten ze die avond nog ophalen. Die zou dan ook de volgende dag bezorgd worden bij het hostel. Ik zag al wel dat er een flinke winst op het eerste ticket gemaakt werd. Had er zelf 25 euro voor betaald, en de prijs op het ticket was zo’n 3,75. Maar op deze manier wist ik wel zeker dat ik het ticket had.

Vervolgens doorgegaan naar Tea Street, een straat vol theehandelaren, winkels vol theepotjes, theekannetjes, en alles wat met thee en thee drinken te maken heeft. Daar het grote theewarenhuis bekeken. 6 verdiepingen met thee, en hoe hoger je komt, hoe duurder en exclusiever de thee is. Je kunt wel merken dat het op dit moment niet het theeseizoen is.

Het was zeer rustig op de bovenste verdieping. (ik was de enige die daar rond liep) Het was er wel allemaal mooi om te zien, alles netjes uitgestald en mooi gepresenteerd. Op die verdieping nog thee gedronken bij een stand van Taiwanese thee.

Dat gaat dan met een hele ceremonie. De thee gaat in een kommetje. Daar gaat dan water op. Dekseltje er op en de thee afgieten via een filtertje in een theekannetje. Deze eerste thee wordt niet gedronken maar wordt gebruikt om je theekommetje om te spoelen en op te warmen. Hierna wordt de thee weg gegooid. Het volgende potje wordt dan gezet met dezelfde thee, op de zelfde manier van water in kannetje en afgieten via een filtertje in een theekannetje. En dan begint het proeven. Proeven, nieuw potje, proeven, nieuw potje etc. Op die manier kun je dan de verschillende smaken in de opeenvolgende koppen thee proeven.

Ondertussen een goed gesprek gehad met de man over Taiwan, de Taiwanese geschiedenis, over Nederland en natuurlijk uitgebreid over thee. Met name over de verschillende soorten en hoe warm of koud je de thee moet zetten. De ene zet je echt met kokend water van 100 graden terwijl andere thee net niet kokend water van 95 graden nodig heeft. Sommige groene thee zet je zelfs op 80 graden voor de beste smaak.

De thee die hij verkocht was ook het topsegment van Taiwanese thee. Prijzen van 1200 tot 1800 RMB per Jin (500 gram) dit komt neer op zo’n 300 tot 450 euro per kilo. De man had er zelfs een thee liggen van 3500 RMB per Jin. Dat kan bruintje dus niet trekken. Ze waren wel bezig met het maken van kleine proefzakjes voor een beurs in West China. Dus even gevraagd of ik daar een paar zakjes van kon kopen. Die waren niet voor de verkoop. Maar ik kon er wel een paar meekrijgen! Later na het officieel in ontvangst nemen van een visitekaartje afscheid genomen. Nog even verder gekeken op die etage, en toen toch maar een verdieping lager gaan kijken.

Hier zitten de eigenlijke theehandelaren die je overal uitnodigen om de thee te proberen. Op die verdieping was het echt een kwestie van kijken wat er interessant was en, net zo belangrijk, waar ze ook Engels spraken. Bij een aantal kramen nog weer wat thee geprobeerd en ook nog wat gekocht. Ik heb wel geprobeerd om er voor te zorgen dat ik wel verschillende soorten thee had.

Met name de laatste kraam was wel een leuke. Toen ik er aan kwam vroeg ik nog of ze Engels sprak, en kreeg ik een vrij goed antwoord terug. Dus gaan zitten en een thee geprobeerd. Toen kwam de aap uit de mouw, ze sprak bijna geen engels. Dus ging ze snel aan het bellen en werd er iemand opgetrommeld die wel engels sprak en mij verder wist te helpen. Daar een stuk of 4 thee soorten geprobeerd, maar uiteindelijk 2 soorten gehaald. Een lychee thee en een vrij milde black tea.

Na afloop nog even meegelopen naar haar winkeltje dat net buiten het gebouw zat. Daar nog even rond gekeken naar wat leuks. Niet veel gevonden. Zag nog wel een leuk theeblikje om alle thee in te gaan doen. Nog gevraagd wat die koste. Was 2,5 RMB, maar omdat ik het was kreeg ik hem gratis mee. Ik heb wel beloofd “to tell your friends about me” dus, als je in Beijing bent en je hebt thee nodig, weet je waar je naar toe moet…..

Vervolgens met de buik en de rugzak vol met thee terug gegaan naar het hostel. Onderweg nog een stop gemaakt bij de Carrefour, een grote supermarkt, voor een paar boodschappen.

Als laatste een stop gemaakt bij de Mac voor een “Mc chicken, medium fries and a large coke” Chinese kijkt mij met grote ogen dom aan. Ze werd net ingewerkt en dan krijgt ze gelijk zo’n gozer voor zich. (het was ook een beetje flauw van mij, wou weten of het klopt dat je inderdaad in iedere mac in het Amerikaans kunt bestellen) Gelukkig voor haar hadden ze daar ook een Engels/Chinese menukaart met plaatjes dus kon ik doen van dat, dat en dat.

Vervolgens weer naar het hostel voor een avondje van film kijken, baco drinken en slapen.